Hechtingsgerichte gezinstherapie

Een andere vorm van gezinstherapie is ABFT (Attachment Based Family Therapy).

Het bestaat als het ware uit drie wetenschappelijk onderbouwde modellen:

AFFT (Attachment Focussed Family Therapy), ABFT (Attachment Based Family Therapy en EFFT (Emotionally Focussed Family Therapy).

Hechtingsgerichte gezinstherapie is gericht op twee therapiedoelen: herstel van vertrouwen en het versterken van gezinsrelaties. Het gaat om de emotionele verbinding tussen gezinsleden en niet over het aanpassen van het gedrag. Als de relatie veilig genoeg is, kunnen emoties getoond en gereguleerd worden.

Vaak heeft het kind juist datgene van de ouder nodig, wat de ouder als kind zelf niet heeft gekend of tekortkwam. De ouders, het kind en de therapeut gaan samen op zoek naar wat nodig is. Met als doel een zo veilig mogelijk gehechtheidspatroon in het heden tussen ouder en kind. Binnen de therapie is het van belang dat er ruimte wordt gecreeerd voor een dialoog in het gezin waarbij het gaat over gevoelens.

Als een kind bijvoorbeeld zegt “Papa, ik haat je omdat je mijn zusje steeds voortrekt” is het belangrijk dat deze vader zich niet gaat verdedigen of meteen gaat zeggen dat het niet zo is, maar kan stilstaan bij wat het kind echt hierbij voelt en hoe het dit ziet en hoe het voor hem voelt”.

In het voorbeeld leert de vader dus luisteren naar de pijn van het kind. Het gaat hier om hechtingspatronen. Kinderen moeten hun ouders ervaren als ‘beschikbaar’ waarmee het zelfvertrouwen van zowel het kind als de ouder toeneemt, evenals het gevoel dat het de moeite waard is.